Μπολσεβικισμός και συναγωγή

 

Οι Εβραίοι δεν θέλουν να ομιλούν οι αλλοι άνθρωποι, περί αυτών. Θέλουν να διατηρεί το κοινό την άποψιν ότι, αυτοί είναι αθώοι οπαδοί μιας θρησκείας. Δεν θέλουν να μάθουν οι μη-Eβραίοι την αλήθεια. Κατά συνέπεια, οι  Εβραίοι συγγραφείς εφημερίδων και οι δωροδοκηθέντες  μη-Εβραίοι φίλοι τους έχουν κάνει ό, τι μπορούν, για να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τι έκαναν οι ίδιοι στην Ισπανία από το 1936 ως το 1939. Για να εκτρέψουν την προσοχή από την εβραϊκή ενοχή, οι Εβραίοι κατασκευαστές της κοινής γνώμης μιλούν για τον ισπανικό «εμφύλιο» πόλεμο!!

Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη στην Ισπανία ήταν ίδιο με αυτό που έχει συμβεί στη Σοβιετική Ένωση από το 1917: ένας πόλεμος από τους Εβραίους ενάντια στους μη-Εβραίους! Οι Εβραίοι θέλησαν να επιτύχουν στην Ισπανία αυτό, που είχαν ολοκληρώσει πολύ καιρό πριν στην ανατολή: θέλησαν να πάρουν τον έλεγχο του ισπανικού έθνους και να προσθέσουν ως σύμβολο της νίκης τους το κόκκινο αστέρι και το σφυροδρέπανο στην ισπανική σημαία. Το γεγονός ότι, οι Εβραίοι ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν τη βοήθεια  κάποιων παραπλανηθέντων Ισπανών, ας μην μας παραπλανήσει ώστε να δούμε το γεγονός απλά ως ισπανικό «εμφύλιο» πόλεμο.

Εάν τα γεγονότα της εποχής μας, πρόκειται να αποτελέσουν μια χρήσιμη προειδοποίηση στις ερχόμενες γενεές, οι ιστορικοί πρέπει να καταστήσουν αυτό σαφές: Ο πόλεμος στην Ισπανία ήταν μια πράξη της εβραϊκής παγκόσμιας συνωμοσίας για να υποδουλώσει τους Ισπανούς. Αυτός ο εβραϊκός πόλεμος στο νοτιοδυτικό σημείο της Ευρώπης προγραμματίστηκε για να επεκταθεί, από μια εβραιοκρατούμενη Ισπανία, στη Γαλλία και έπειτα στην υπόλοιπη  Ευρώπη. Ανέμεναν ότι, ο στρατός του Στάλιν, που στεκόταν έτοιμος στην ανατολή, θα ολοκλήρωνε την εβραϊκή κυριαρχία της Ευρώπης.

Το γεγονός ότι, ο πόλεμος των κομμουνιστών στην Ισπανία ήταν ένας εβραϊκός πόλεμος έγινε εμφανές από μερικά εντυπωσιακά γεγονότα: Οι χριστιανικές εκκλησίες πυρπολήθηκαν, ιερείς δολοφονήθηκαν  και τα κόκκαλα των ιερών καλογριών αφαιρέθηκαν από τας κρύπτας  τους και περιϋβρίστηκαν  από τους υπανθρώπους. Αλλά οι συναγωγές σώθηκαν από την καταστροφή και κανένας ραβίνος δεν έχασε τη ζωή του στις μαζικές σφαγές, που πραγματοποίησαν οι μπολσεβίκοι. Αυτό που συνέβη στην Ισπανία συμβαίνει σήμερα στο έδαφος των Σοβιετικών, στο έδαφος που ονομαζόταν κάποτε Ρωσία. Η διαταγή του Στάλιν να κάψει τα πάντα για να μην περιέλθουν στα γερμανικά χέρια επεκτείνεται σε όλα, πλην των συναγωγών. Στην αρχή της επανάστασης των μπολσεβίκων, οι χριστιανικές εκκλησίες καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν σε κινηματογραφικές αίθουσες ή αποθήκες εμπορευμάτων και χριστιανοί ιερείς δολοφονήθηκαν κτηνωδώς.

Αλλά οι συναγωγές, οι αποκαλούμενες ως κρησφύγετα  κλεφτών στην καινή διαθήκη της Βίβλου, συντηρήθηκαν, και οι ραββίνοι μπορούσαν να συνεχίσουν να προσεύχονται και να καταρώνται τους χριστιανούς στο όνομα του Θεού τους Γιαχβέ. Δεν είναι  απόδειξη ότι η μάχη των μπολσεβίκων υπέρ του αθεϊσμού στοχεύει μόνο στους μη Εβραίους; Και δεν είναι αυτό μη σαφής απόδειξη ότι, αυτό που παρουσιάζεται στον κόσμο ως μπολσεβικισμός, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μια απολύτως εβραϊκή υπόθεσις;

Ποτέ πριν ο κόσμος δεν είδεν τόσο σαφώς την πραγματοποίηση  του ταλμουδικού νόμου: «Κάθε Εβραίος έχει το καθήκον να εργαστεί για να κάψει ολοσχερώς και να καταστρέψει τις χριστιανικές εκκλησίες. Οι Άγιοι πρέπει να υβρισθούν και οι ιερείς να σκοτωθούν.» (Schulchan-schulchan- aruch, Jore be'ah, σελίδα 146, 14. Aboda zarah και Hilschoth.)

Το τέλος της μάχης ενάντια στο στρατό των μπολσεβίκων στην ανατολή είναι η γερμανική νίκη και επομένως η νίκη της μη-εβραϊκής ανθρωπότητας  επί  του πιο επικίνδυνου οργάνου των Εβραίων παγκόσμιων καταστροφέων. Η αιτία της παγκόσμιας κακοτυχίας, εντούτοις, θα εξαλειφθεί για πάντα μόνο όταν καταστραφεί ο Ιουδαϊσμός  στο σύνολό του.